ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ – ΑΡ.ΑΠΟΦΑΣΗΣ 47/2019

Ασφαλιστικά Μέτρα Νομής κατά Μισθωτή για αντιποίηση νομής μετά τη συμβατική λήξη της ισχύος της μισθώσεως – Προϋποθέσεις προσωρινής προστασίας Κυρίου – Εκμισθωτή – Δεν απαιτείται καταγγελία μετά τη λήξη της μισθώσεως διότι αυτή λύεται αυτοδικαίως – Αντιποίηση – Περιστατικά – Παρέκταση αρμοδιότητος κατά τόπον – 70, 284, 682 επόμ., 733, 734 Κ.Πολ.Δ. 974, 984, 987, 943 και 176 Κ.Πολ.Δ.,997,998 Α.Κ., π.δ. 34/85.

*

Δικαστής: Μαριάννα Τριανταφύλλου

Δικηγόρος του γραφείου: Κυριάκος Ε.Μακαρώνας

*

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Επειδή από το συνδυασμό των διατάξεων 997 και 998 Α.Κ. προκύπτει ότι εναντίον εκείνων που απέκτησαν την κατοχή του πράγματος η του δικαιώματος από τον νομέα ως μισθωτής ή θεματοφύλακας ή με άλλη παρόμοια σχέση, ο νομέας έχει, εφόσον συντρέχουν οι όροι του νόμου, τις αγωγές για τη νομή. Προϋποθέσεις εφαρμογής των διατάξεων της 998 ΑΚ είναι α) ο κάτοχος να έλαβε την κατοχή από το νομέα δυνάμει ορισμένης ενοχικής σχέσης και β) ο κάτοχος να προσέβαλε τη νομή κατά την έννοια της ΑΚ 984, δηλαδή με αποβολή ή διατάραξη. Αποβολή υπάρχει όταν ο κάτοχος αντιποιείται τη νομή αρνούμενος μετά τη λήξη της ενοχικής σχέσης να αποδώσει το πράγμα, με τον ισχυρισμό ότι είναι νομέας ο ίδιος. Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι για να ασκήσει ο νομέας αγωγή για αποβολή κατά του κατόχου πρέπει ο τελευταίος να έδειξε σ’ αυτόν πως θέλει να αντιποιηθεί τη νομή. Αντίθετα δεν υπάρχει αντιποίηση και άρα αποβολή και δεν χωρεί σχετική αγωγή, ούτε αίτηση για ασφαλιστικά μέτρα κατά του κατόχου μισθωτή, όταν αρνείται την απόδοση του μισθίου, όχι όμως αντιποιούμενος δική του νομή, αλλά αποκρούοντας ότι λύθηκε η μίσθωση. Βέβαια, εννοείται ότι η εν λόγω αμφισβήτηση της λύσης της μισθώσεως εκ μέρους του μισθωτή πρέπει να δείχνει ευλογοφανής και όχι να είναι καταφανώς αστήρικτη, γιατί τότε πρόκειται για συγκαλυμμένη αντιποίηση της νομής, πράγμα που ο δικαστής μπορεί να κρίνει ακόμη και όταν δικάζει κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (ΑΠ 104/1952 ΑρχΝ 3.221, 492/1954 ΝοΒ 2,1035, ΕφΑΘ 1670/1978 ΝοΒ 26, 1377, ΕφΘες. 755/1972 ΝοΒ 20, 1335, Ε ιρΑθ 1349/1980 ΑρχΝ 32,22).). Σχετικά με αυτό ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων δικαιούται να κρίνει παρεμπιπτόντως (ΚΠολΔ 284), αφού τούτο αποτελεί πρόκριμα της δίκης περί νομής μεταξύ εκμισθωτή και μισθωτή. Αν αποδεικνύεται συγκαλυμμένη αντιποίηση της νομής, η αγωγή ή η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων γίνεται δεκτή και δεν ωφελεί τον μισθωτή η ρηματική απλώς αναγνώριση της νομής του ενάγοντος εάν δεν στηρίζεται σε εύλογη αιτία και πολύ περισσότερο όταν η άρνηση απόδοσης δεν συνοδεύεται από κάποια δικαιολογία ή ακόμη και όταν προβάλλεται μεν κάποια αποδεικνύονται όμως πράξεις από τις οποίες υποδηλώνεται αντιποίηση νομής (βλ. Ολ. Α.Π. 104/1952, ο.π., Εφ.ΑΘ. 1670/78, ΝοΒ 26, 1377, Ειρ. Αθ. 1349/1980 ο.π., Γεωργιάδης – Σταθόπουλος αστικός κώδικας άρθρο 998, περ. 4, Χ. Παπαδάκη αγωγές απόδοσης μισθίου, περ. 630). Η άσκηση του δικαιώματος της καταγγελίας του άρθρου 585 ΑΚ έχει ως συνέπεια την αυτοδίκαιη απόσβεση και κατάργηση όλου του συμβατικού δεσμού για το μέλλον (587ΑΚ). Τα αποτελέσματα της επέρχονται ευθύς αμέσως μετά την περιέλευση της σχετικής δήλωσης του μισθωτή προς τον εκμισθωτή και καθίσταται ανέκκλητη, οπότε πλέον επέρχεται η διάπλαση της νέας κατάστασης, δηλαδή της άρσης και κατάργησης της μισθωτικής σχέσης (ίδετε Γ. Αρχανιωτάκη, Εμπορική μίσθωση, τομ. I, σελ. 72 επ., Χ. Παπαδάκη, Αγωγές απόδοσης, τομ. I, 3η εκδ., σελ. 702 επ.). Περαιτέρω όταν προσβάλλεται η νομή, (με αποβολή ή διατάραξη), το δικαστήριο των ασφαλιστικών μέτρων έχει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει προσωρινά την τρωθείσα φυσική εξουσία του αιτούντος στο διαφιλον ικούμενο πράγμα, κατά τη ρητή διάταξη της ΚΠολΔ 734 παρ. 2, ακριβώς επειδή η προσβολή και μόνο της εν λόγω εξουσίας του, δημιούργησε την ανάγκη να συνεχίσει αυτός προσωρινά να ασκεί το διαφιλονικούμενο δικαίωμά του, με άλλα λόγια να ενεργοποιηθεί προσωρινά το δικαίωμα του σε αυτό. Δεν απαιτείται δηλαδή αποδεικτική κρίση και περί της συνδρομής της επείγουσας περίπτωσης και συνεπώς, δεν απαιτείται, για να θεμελιωθεί νόμω η εν λόγω περίπτωση, κίνδυνος συγκρούσεων ή διαπληκτισμών των διαδίκων (ΜονΠρωτ Χαν 36/2012, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επειδή η προσωρινή ρύθμιση της νομής, ειδικότερα, στα πλαίσια των άρθρων 733 και 734 ΚΠολΔ, προϋποθέτει τη συνδρομή επείγουσας ανάγκης να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η εξουσίαση του κρίσιμου αντικειμένου και δεν αποτελεί αστυνομικό μέτρο, ώστε να δικαιολογείται από μόνο τον απειλούμενο «κίνδυνο διαπληκτισμών και ερίδων των διαδίκων», (Κ. Μπέης, Ασφαλιστικά Μέτρα, έκδ. 1976 σελ. 22, Π. Τζίφρα, Ασφ. Μέτρα εκδ. 1976 σελ. 22). Ασφαλιστικά μέτρα νομής δεν διατάσσονται εναντίον του κατόχου-μισθωτή, μόνον, όταν και εφόσον, αυτός αποδείξει ότι εξακολουθεί να κατέχει το ακίνητο στηριζόμενος σε εύλογη αιτία που αφορά την μη λήξη ή λύση της μίσθωσης και όχι σε προσχηματικούς και προδήλως αβάσιμους ισχυρισμούς (ΕιρΑΘ 5054/2009 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕιρΡοδ 15/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΕιρΡοδ 67/2006 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ Χ. Παπαδάκη, αγωγές απόδοσης μισθίου, τομ. II, 3η εκδ., σελ. 159, Α. Γεωργιάδη, Εμπράγματο δίκαιο, 2010, σελ. 233-234, Γεωργιάδης – Σταθόπουλος αστικός κώδικας άρθρο 982). Επειδή εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 682 παρ 1 του ΚΠολΔ, απαραίτητες προϋποθέσεις για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων είναι αφενός η ύπαρξη ασφαλιστέας αξίωσης και γενικότερα έννομης σχέσης του ουσιαστικού δικαίου, και αφετέρου η συνδρομή επείγουσας περίπτωσης επικείμενου κινδύνου, εξαιτίας των οποίων επιβάλλεται για την εξασφάλιση ή τη διατήρηση του δικαιώματος ή τη ρύθμιση της κατάστασης να ληφθούν τα κατάλληλα συντηρητικά ή ρυθμιστικά μέτρα προσωρινής προστασίας (βλ ΜΠρΑ 3066/99 Δ, 1999, 521, ΜΠρΑ 5217/99 Δ 1999, 759, ΜΠρΑ 12504/99 ΕΕμπΔ 1999, 406, Τζίφρα, ΑσφΒ Μέτρα σελ 254, Β. Βαθροίκοκοίλη, Ερμην -Ερμηνευτική – Νομολογιακή ανάλυση ΚΠολΔ, άρθρο 682 αριθμ. 11, Κεραμέα – Κονδύλη – Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, εισαγωγ. 692-738, αριθμ 13, άρθρο 682 αριθμ 1). Απαιτώντας ο νόμος επικείμενο κίνδυνο ή επείγουσα περίπτωση εννοεί προδήλως την ύπαρξη ασυνήθους ανάγκης έκτακτης δικαστικής προστασίας του διαδίκου, που δικαιολογείται από τη συνδρομή παρόντων πραγματικών περιστατικών κάποιου συγκεκριμένου κινδύνου ματαίωσης της απαίτησης ή επείγουσας περίπτωσης της παρούσας στιγμής, η οποία είναι πιεστική και ανεπίδεκτη αναβολής και απαιτεί άμεση ρύθμιση, ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία ανεπανόρθωτων ή δύσκολα αναστρέψιμων καταστάσεων (βλ ΜΠρΑΘ 3066/99 Δ 30, 521), επείγουσα δε περίπτωση υφίσταται όταν η ρυθμιστέα σχέση απαιτείται να ρυθμιστεί επειγόντως με δικαστική παρέμβαση, λόγω της ανάγκης για την γρήγορη απόλαυση του ασφαλιστέου ουσιαστικού δικαιώματος από μέρος του δικαιούχου, έτσι ώστε ενόψει και της βραδύτητας της οριστικής επίλυσης της διαφοράς, να μην προξενηθεί ουσιώδης και αναπότρεπτος κίνδυνος και υπάρχει όταν η βλάβη, που απειλείται απ’ αυτόν, είναι ιδιαίτερη, πολύ κοντά και επικρέμαται στο πράγμα η τους διαδίκους (ΜονΠρωτθεσ. 41417/2008 ΝΟΜΟΣ). Τέλος ο χαρακτήρας της παρεχόμενης με τα ασφαλιστικά μέτρα έννομης προστασίας, τελεί σε τελολογικό σύνδεσμο προς τη διαγνωστική δίκη περί του ασφαλιστέου δικαιώματος, η οποία συνεπώς είτε θα έπρεπε να είναι εκκρεμής κατά την υποβολή της αιτήσεως λήψεως ασφαλιστικών μέτρων, είτε θα πρέπει να καταστεί εκκρεμής δια της ασκήσεως τακτικής αγωγής, αλλά και αυτό συνδέεται τελολογικά με κάποιο δικαίωμα που πρέπει να προστατευθεί προσωρινά για την αποτροπή δημιουργίας, ως την περάτωση της κυρίας, διαγνωστικής δίκης, αμετακλήτων καταστάσεων, που θα μπορούσαν να ματαιώσουν τον πραγματικό σκοπό της δίκης αυτής (βλ ΜΠΠειρ 2524/99 Δνη 40, 1627). Οι προϋποθέσεις παροχής προσωρινής δικαστικής προστασίας (επείγον και κίνδυνος) αποτελούν στην ουσία διαδικαστικές προϋποθέσεις της δίκης (βλ. Κ. Γεωργίου, Οι έννομες συνέπειες του επικείμενου κινδύνου και της επείγουσας περίπτωσης στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ΕλΔνη 1997.16). Επείγουσα περίπτωση συντρέχει, όταν υπάρχει ανάγκη άμεσης ρύθμιση -της επειδή η πάροδος του χρόνου μέχρι την άσκηση της τακτικής αγωγής πρόκειται να φέρει ουσιώδη βλάβη οποιασδήποτε εκτάσεως είτε στην υλική φύση του αντικειμένου, είτε στον ίδιο τον δικαιούχο (βλ. Κ. Μπέη Πολ.Δικ., εκδ. 1983. σελ. 30). Ετσι συνιστά επείγουσα περίπτωση για τη λήψη -ασφαλιστικών μέτρων νομής η άμεση ανάγκη να αποκατασταθεί προσωρινά η ομαλή φυσική εξουσίαση του πράγματος προκειμένου να αποτραπούν καθοριστικές αλλοιώσεις της υλικής κυρίως μορφής και δυσβάστακτες γενικότερα συνέπειες σε σχέση προς το πιθανολογούμενο αποτέλεσμα της κύριας δίκης (Κεραμεύς/Κονδύλης/Νίκας (Κράνης), ΚΠολΔ II, σελ. 1443, βλ. και 7880/2013 Ε ι ρ. Θεσ/νίκης ΝΟΜΟΣ). Τέλος, σημειώνεται ότι η μίσθωση ορισμένου χρόνου μπορεί να καταγγελθεί για τους λόγους που προβλέπονται στον Αστικό Κώδικα και το π.δ. 34/1995, στους οποίους, ωστόσο, δεν προβλέπεται η καταγγελία λόγω παρόδου του συμφωνημένου χρόνου διάρκειας της μίσθωσης, δεδομένου ότι στην περίπτωση αυτή λήγει αυτοδίκαια η μίσθωση (ΕφΘεσ 10/2006 Αρμ 2006.882, ΕφΑθ 349/1986 ΕλλΔνη 1986. 766, πρβλ. Χ. Παπαδάκης «Εγχειρίδιο Εμπορικών Μισθώσεων – Μετά το ν. 4242/2014», Εκδόσεις Σάκκουλα Αθήνα – Θεσσαλονίκη 2014, § 35, σ. 227, πλαγιαρ. 713),

Η αιτούσα, με την κρινόμενη αίτησή της, εκθέτει ότι μεταξύ αυτής ως εκμισθώτριας, της πρώτης καθ’ης ως μισθώτριας και του δεύτερου ως εγγυητή καταρτίσθηκε σύμβαση επαγγελματικής μίσθωσης, ειδικότερα καταρτίσθηκε το από 25.02.2016 ιδιωτικό συμφωνητικό επαγγελματικής μίσθωσης, το περιεχόμενο του οποίου προσαρτάται αυτούσιο στην υπό κρίση αίτηση, δυνάμει του οποίου η αιτούσα εκμίσθωσε στην πρώτη καθ’ ης ένα ισόγειο κατάστημα στο νησί των Σπετσών και στην περιοχή του Παλιού Λιμανιού, επί της παραλιακής οδού του Αγίου Νικολάου, όπως αυτό αναλυτικότερα στην αίτηση περιγράφεται για χρονικό διάστημα τριών ετών, ήτο έως ως 28.02.2019 με μηνιαίο μίσθωμα…… Ότι, καίτοι έχει λήξει ο συμβατικός χρόνος μίσθωσης και έχουν ενημερωθεί επανειλημένα οι αντίδικοι περί της επιθυμίας της αιτούσας να παραδοθεί το μίσθιο στη λήξη της μίσθωσης, καθώς καl περί της πρόθεσής της να κατεδαφίσει το υφιστάμενο κτίσμα προκειμένου να συνενωθεί με δύο όμορες ιδιοκτησίες της, αυτοί, αντιποιούμενοι τη νομή της αρνούνται να παραδώσουν αυτό. Ζητεί, ως εκ τούτου με την υπό κρίση αίτησή της και με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, επικαλούμενη λόγους κατεπείγοντος λόγω της έκδοσης σχετικής άδειας κατεδάφισης του ακινήτου της, λήγουσα την 06.03.2020 να αναγνωρισθεί προσωρινός κάτοχος του ανωτέρω ακινήτου, να υποχρεωθεί η πρώτη καθ’ης/μισθώτρια, άλλως αμφότεροι οι αντίδικοι έκαστος ευθυνόμενος εις ολόκληρον να αποδώσει την κατοχή, άλλως τη νομή και κατοχή και να υποχρεωθεί η ίδια σε περίπτωση μη συμμόρφωσης στην καταβολή χρηματικής ποινής ύψους 10.000 € γα κάθε παράβαση.

Η αίτηση αρμόδια καθ’ ύλη και τόπο (ΚΠολΔ 42, βλ. ρητή πρόβλεψη επί του από 25.02.2016 συμφωνητικού περί αρμοδιότητας των Δικαστηρίων του Πειραιά) φέρεται στο Δικαστήριο αυτό, να δικαστεί κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (ΚΠολΔ 733 σε συνδυασμό με 682 επ.), και είναι νόμιμη, αφού στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 974 , 984, 987 ΑΚ, 943 , 176 ΚΠολΔ, πλην των αιτημάτων α) του αιτήματος περί αναγνωρίσεως της αιτούσας ως προσωρινής κατόχου του επίδικου ακινήτου, διότι το αίτημα αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο δίκης ασφαλιστικών μέτρων αφού, από τις διατάξεις των άρθρων 70, 284, 682 παρ. 1, 695 και 734 παρ. 2 ΚΠολΔ συνάγεται με σαφήνεια ότι η αναγνώριση του προσώπου ως προσωρινού νομέα ή κατόχου αποτελεί παρεμπίπτον μόνο εξεταζόμενο προδικαστικό ζήτημα και επομένως το δικαστήριο δεν μπορεί να διατάξει ως ασφαλιστικό μέτρο, για την προσωρινή ρύθμιση της νομής ή κατοχής, την αναγνώριση του αιτούντος ως προσωρινού νομέα ή κατόχου του πράγματος (βλ. Κεραμέα/Κονδύλη/Νίκα ΕρμΚΠολΔ υπό άρθρο 734 αρ. 5, Β. Βαθρακοκοίλη ΕρμΚΠολΔ υπό άρθρο 70 αρ. 2, Απ. Γεωργιάδη, Εμπράγματο Δίκαιο, 2010 σελ.289, Δ. Κονδύλη, Δεδικασμένο 2007 σελ. 706-707, όπου επισημαίνεται ότι το άρθρο 331 ΚΠολΔ δεν ισχύει για το «προσωρινό δεδικασμένο» και Κ. Παναγόπουλο, Δέσμευση και επανάληψη στα ασφαλιστικά μέτρα 1985 σελ.88), β) του αιτήματος να απειληθεί κατά της καθ’ ης χρηματική ποινή 10.000 ευρώ για κάθε παράβαση της εκδοθησόμενης απόφασης, το οποίο συνάδει μόνο στην περίπτωση διατάραξης της νομής, στην οποία η εκτέλεση της απόφασης γίνεται με έμμεσο τρόπο κατά το άρθρο 947 παρ.1 ΚΠολΔ, ενώ στην αποβολή από τη νομή, όπως εν προκειμένω, χωρεί άμεση εκτέλεση κατ’ αρθρ. 943 ΚΠολΔ. και γ) το αίτημα να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, το οποίο κρίνεται απορριπτέο ως άνευ αντικειμένου καθώς οι αποφάσεις των ασφαλιστικών μέτρων είναι άμεσα εκτελεστές. Πρέπει ακολούθως να εξεταστεί η ουσιαστική βασιμότητα της αίτησης, αφού καταβλήθηκαν τα νόμιμα τέλη συζητήσεως.

Από την δέουσα εκτίμηση της ένορκης επ’ ακροατηρίω κατάθεσης της μάρτυρα της αιτούσας, όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, άλλα εκ των οποίων μνημονεύονται ρητά στην παρούσα και άλλα όχι, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική εκτίμηση της υπόθεσης, αλλά και από την όλη εν γένει διαδικασία πιθανολογήθηκαν, κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου, τα ακόλουθα: Δυνάμει του από 25.02.2016 ιδιωτικού συμφωνητικού επαγγελματικής μίσθωσης, μεταξύ της αιτούσας ως εκμισθώτριας, της πρώτης εκ των καθ’ ων ως μισθώτριας και του δεύτερου εκ των καθ’ ων ως εγγυητή για την πιστή τήρηση όλων των όρων αυτού, η πρώτη καθ’ ης μίσθωσε ένα ισόγειο κατάστημα ιδιοκτησίας της αιτούσας, ευρισκόμενο στο νησί των Σπετσών, επί της παραλιακής οδού του Αγίου Νικολάου, επιφανείας 85, 68 τ.μ και ποσοστό συνιδιοκτησίας επί του όλου οικοπέδου 50/100 εξ αδιαιρέτου και συνορεύον:Βόρεια με γειτονική ιδιοκτησία, Νότια με γειτονική ιδιοκτησία, Ανατολικά με παραλιακή οδό και Δυτικά με άσκαπτο οικόπεδο (βράχο), ως αυτό εμφαίνεται στο από Δεκεμβρίου 1993 σχεδιάγραμμα: κάτοψης του αρχιτέκτονα μηχανικού Ν. Σαρρή, το οποίο προσαρτάται στη με αριθμό 1038 6/30.12.1993 πράξη Σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας και γονικής παροχής του Συμβολαιογράφου Πειραιά, Σταύρου Κλεάνθους Γραμματά, και στον τίτλο κτήσης της αιτούσας, ήτοι στο με αριθμό 23518/31.08.2015 αγοραπωλητήριο συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου Αθηνών Σταματίας Καραγιαννοπούλου Ποθητού. Το ανωτέρω κατάστημα αποτελεί το ισόγειο τμήμα διώροφης οικοδομής, ο πρώτος όροφος της οποίας αποτελεί ένα διαμέρισμα/κατοικία και ευρίσκεται εντός οικοπέδου εκτάσεως 184,40 τ.μ., εμφαινόμενο με τα κεφαλαία αλφαβητικά στοιχεία Α- Β-Γ-Δ-Α στο από Δεκεμβρίου 1993 τοπογραφικό διάγραμμα του Αρχιτέκτονα Μηχανικού Νικολάου Σαρρή, το οποίο είναι προσαρτημένο στην προρρηθείσα πράξη σύστασης και συνορεύει Βόρεια με ιδιοκτησία Ευαγγέλου Φουντούκου πρώην Σμαράγδας Δραπανιώτου και Ασπασίας Μακρή επί πλευράς μέτρων 23, Νότια με ιδιοκτησία πρώην Κουνουπιώτου επί πλευράς μέτρων 21, Ανατολικά με παραλιακή οδό επί προσώπου μέτρων 8,40 και Δυτικά με δημοτική οδό επί προσώπου μέτρων 8,80. Περαιτέρω, ως μηνιαίο μίσθωμα συμφωνήθηκε το ποσό των…………ενώ η διάρκεια της ανωτέρω μίσθωσης ορίσθηκε τριετής,αρχόμενη την 01.03.2016 και λήγουσα την 28.02.2019. Ήδη από τις αρχές του έτους 2018 η αιτούσα κατέστησε σαφή στη μισθώτρια την επιθυμία της να μην παρατοίθεί η ανωτέρω μίσθωση και να της παραδοθεί το μίσθιο στο συμφωνημένο χρόνο προκειμένου μετά να ξεκινήσουν προγραμματισμένες εργασίες κατεδάφισης, ενώ προτάθηκε στη μισθώτρια εναλλακτικά η πρόωρη λύση της σύμβασης, ήτοι να αποδώσει αυτή νωρίτερα το μίσθιο (Οκτώβριο ή Νοέμβριο έτους 2018) με αντάλλαγμα την καταβολή σε αυτή από τη μισθώτρια χρηματικού ποσού (βλ. από 12. 04.2018 ηλεκτρονικό μήνυμα e- mail του πληρεξουσίου δικηγόρο της αιτούσας προς τον εγγυητή/σύζυγο/δεύτερο καθ’ ου). Η κατά τα ανωτέρω βούλησή της να λήξει η ανωτέρω σύμβαση το αργότερο στο συμφωνηθέντα χρόνο και να της παραδοθεί το μίσθιο γνωστοποιήθηκε στην πρώτη καθ’ ης δια του συζύγου της/δεύτερο καθ’ου επανειλημμένα (βλ. από 13.06.2018, 19.09.2018, 15.02.2019 ηλεκτρονικά μηνύματα e-mails), η δε μισθώτρια μάλιστα (ομοίως, δια του συζύγου της), ούσα ενήμερη ως προς τα ανωτέρω, λίγες μέρες πριν τη λήξη της σύμβασης ζήτησε, επικαλούμενη την οικονομική της επιβίωση, «μια μικρή παράταση της μίσθωσης», μη έχοντας βρει άλλο-χωρο·’ . προκειμένου να στεγάσει την επιχείρησή της (βλ. από 18.02.2019 αίτημα που, σημειωτέον έγινε δεκτό από την αιτούσα ως ολιγοήμερη παραμονή της καθ’ ης στο μίσθιο, διευκρινίζοντας για μια ακόμα φορά ότι η εν λόγω παραχώρηση δε συνιστά παράταση μίσθωσης. Παρά ταύτα, όλως αντιφατικώς προς την προηγηθείσα συμπεριφορά τους και οψίμως οι καθ’ ων με το από 27.02.2019 μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προς τον πληρεξούσιο δικηγόρο της αιτούσας, Κυριάκο Μακαρώνα αίφνης αρνούνται να αποδώσουν το μίσθιο, αποδεχόμενοι ως λύση στη μεταξύ αυτών και της εκμισθώτριας διαφορά, την προσφυγή στο Δικαστήριο, αιτιολογώντας, περαιτέρω τη συμπεριφορά τους και, ομολογώντας, ότι «δεν έχουμε καμιά θέληση να δυσκολέψουμε το έργο των εντολέων σας, παρά μόνο να κερδίσουμε όσο χρόνο μπορούμε περισσότερο…». Εκ των ανωτέρω πιθανολογείται ως αβάσιμος ο ισχυρισμός των καθ’ων ότι η η ανωτέρω μίσθωση κατέστη αόριστης διάρκειας «μετά την παραμονή της α’ ημών μισθώτριας στο μίσθιο εν γνώσει και χωρίς την εναντίωση της εκμισθώτριας, η οποία όπως συνομολογήθηκε κατά τη συζήτηση της αίτησης με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της, παραλαμβάνει κανονικά και μέχρι σήμερα τα εκ μέρους μου καταβαλλόμενα μισθώματα», καθώς προφανώς ενάντια στην όποια παραμονή της μισθώτριας στάθηκε η εκμισθώτρια, νομίμως δε ελάμβανε τυχόν καταβολές εκ μέρους της πρώτης καθ’ης, ως αποζημίωση χρήσης (ΑΚ 601) του ακινήτου της παρακρατώντας η μισθώτρια το μίσθιο καίτοι η σύμβαση είχε λήξει ήδη από τις 28.02.2019. Ούτε απαιτούνταν να επιδοθεί στη μισθώτρια έγγραφη καταγγελία της μίσθωσης, ως διατείνονται οι καθ’ ων, προκειμένου να λυθεί αυτή, δεδομένου του ότι η από 25.02.2016 μίσθωση λύθηκε αυτοδίκαια και με μόνη την πάροδο του συμφωνηθέντος χρόνου διάρκειάς της (ΕφΘεσ 10/2006 Αρμ 2006.882, ΕφΑθ 349/1986 ΕλλΔνη 1986. 766), ως προελέχθη δε στη μείζονα, η καταγγελία χωρεί για λόγους αναφερόμενους τόσο στον Αστικό Κώδικα, όσο και στο πδ 34/1995, πουθενά ωστόσο δεν προβλέπεται καταγγελία λόγω παρόδου του συμφωνηθέντος χρόνου. Εξ όλων των ανωτέρω πιθανολογείται ότι η εκ μέρους των καθ’ων επίκληση της μίσθωσης και η αμφισβήτηση της λύσης της είναι καταφανώς αστήρικτη και συνιστά συγκαλυμμένη αντιποίηση της νομής της αιτούσας (βλ. ΟλΑΠ 104/1952, ο.π, ΕφΑΘ. 1670/78, ΝοΒ 26, 1377, ΕιρΑΘ 1349/1980 ο.π. Γεωργιάδης Σταθόπουλος αστικός κώδικας άρθρο 998, περ. 4, Χ. Παπαδάκη αγωγές απόδοσης- μισθίου περ. 630, ΠΓΊΑ 220/2010, ΝΟΜΟΣ, Ειρ Θεσαλ 7880/2013, ΝΟΜΟΣ), καθώς αυτοί παρ’ ότι γνώριζαν ότι η ανωτέρω επαγγελματική μίσθωση θα έληγε με την πάροδο του συμφωνηθέντος χρόνου, έχοντας μεριμνήσει πολλάκις η αιτούσα ώστε να τους το γνωστοποιήσει, έχοντας προηγουμένως μάλιστα ζητήσει παράταση της μίσθωσης, προσχηματικά και παρελκυστικά εξακολουθούν να επικαλούνται τη συνέχιση της προκειμένου να κερδίσουν χρόνο και να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της τουριστικής επιχείρησής τους εν όψει και της θερινής περιόδου. Δηλαδή οι καθ’ ων, αντιποιούμενοι συγκαλυμμένα τη νομή της αιτούσας, εξακολουθούν χωρίς νόμιμη αιτία να χρησιμοποιούν το επίδικο, αρνούμενοι να αποδώσουν αυτό, προσβάλλοντας με τον τρόπο αυτό με αποβολή ποίράνομα και χωρίς τη θέλησή της τη νομή της αιτούσας στο επίδικο. Με βάση τα παραπάνω πιθανολογηθέντα πραγματικά περιστατικά και με αυτά που αναφέρονται στη μείζονα σκέψη και δεδομένου του ότι υφίσταται επείγουσα ανάγκη να τεθεί το ακίνητο υπό την εξουσίαση της αιτούσας, λόγω της περιορισμένης χρονικής ισχύος (06.03.2020) της εκδοθείσας άδειας κατεδάφισης του μισθίου και της ανάγκης άμεσης έναρξης των σχετικών εργασιών, δεδομένου του ότι οι όποιες εργασίες θα παύσουν το διάστημα από τα μέσα Ιουλίου έως τα μέσα Σεπτεμβρίου λόγω τουριστικής περιόδου και του ότι αυτές δεν μπορούν να εκτελεσθούν με άσχημες καιρικές συνθήκες, ενώ ως διαδικασία η κατεδάφισης στο νησί των Σπετσών παρουσιάζει δυσχέρειες («γίνεται με το χέρι»). Ήτοι συντρέχουν σωρευτικώς όλες οι προϋποθέσεις για την λήψη ασφαλιστικών μέτρων νομής, πρέπει, λοιπόν να γίνει δεκτή η αίτηση ως και ουσιαστικά βάσιμη, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Η δικαστική δαπάνη της αιτούσας πρέπετι να επιβληθεί σε βάρος των καθ’ ων (άρθρο 176 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων. ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αίτηση.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την πρώτη εκ των καθ’ ων/μισθώτρια και κάθε τρίτο που κατέχει στο όνομά της το ανωτέρω κατάστημα ισογείου που βρίσκεται στο νησί των Σπετσών και στην περιοχή του Παλιού Λιμανιού Σπετσών, επί της παραλιακής οδού του Αγίου Νικολάου, επιφανείας 85,68 τ.μ. ή αντλεί δικαιώματα από αυτή να το αποδώσει στην αιτούσα.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τη δικαστική δαπάνη της αιτούσας σε βάρος των καθ’ ων, τα οποία ορίζει σε 250 €

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, την 14^η Ιουνίου του έτους 2019.